هوای دفترم امشب هوای دلتنگی است

غرور و بغض و نیازم غریق یکرنگی است



دچار می شوم اینجا. . . دچار یک غربت

تمام ثانیه هایم اسیر این جنگی است



که در گرفته میان گریز و جا ماندن

در این هوای تمنا ، چه جای دلسنگی است ؟



بهانه های قدیمی هنوز بیدارند

برای من که غرورم شکسته این ننگی است



نباید از تو بگویم. . . نباید از تو بخوانم

غرور لعنتی ِ من دچار بیرنگی است



گذشته بودم و با خود خیال می کردم

فقط تویی که هوایت هوای دلتنگی است



هنوز بعد ِ فراقی که بین ما افتاد

گمان ساده ی خامم به فکر همرنگی است



دوباره بی تو من امشب عروج خواهم کرد

به سوی خاطره هایی که از دلی سنگی است !

نوشته شده در دوشنبه 90/8/30| ساعت 7:1 عصر| توسط نجما| نظرات ( ) |