دارم شبیه بچگی ام گریه می کنم

این حرف ها که روی ورق جا نمی شود

چیزی به غیر اشک برایم نمانده است

با گریه هم که بغض دلم وا نمی شود



من مثل کودکی که در این شهر گم شده

در جستجوی خانه به اینجا رسیده ام

عمری به جای دشت و چمن توی دفترم

تصویر دردهای خودم را کشیده ام

نوشته شده در پنج شنبه 90/8/26| ساعت 3:44 عصر| توسط نجما| نظرات ( ) |