کاش می دانستی دنیا با همه وسعتش بی تو جایی برای ماندن ندارد.

اشک چشمانم هر شب سراغت را از گونه هایم می گیرند

ای که دیدگانم از دل تنهایی تو الفبای اشک ریختن را آموخته اند

و لحظه های گریانم یا کوچ تو روان گشته اند چرا از کوچه ی دل تنگی هایم گذر نمی کنی و برای

چشمان مانده به راهم دستی تکان نمی دهی؟

بی تو قناری های خوش آواز نیستند و آسمان چشمانم همیشه بارانی است.

بی تو من درختی خشکیده در پائیزم.

نوشته شده در پنج شنبه 90/8/26| ساعت 9:48 صبح| توسط نجما| نظرات ( ) |